In deze serie odes kan een ode aan deze speler van het eerste uur natuurlijk niet ontbreken. Nou is ‘van het eerste uur’ binnen handpanbegrippen relatief, het instrument is nog ontzettend jong. Toch was Kate Stone er vroeg bij, met haar eerste album al in 2016.
Kate Stone wordt binnen mijn lessen vaak genoemd, zeker in de eerste paar lessen. Onderdeel van mijn lessen is om spelers kennis te laten maken met verschillende handpanartiesten en handpanstijlen. Soms gaat dit vanzelf, en komen studenten zelf al volop aan met voorbeelden waar ze mee aan de slag willen. Soms werkt het andersom, en geef ik lijstjes artiesten mee, met het verzoek om te luisteren en zo te ontdekken welke spelers jou het beste passen.
Of studenten nou zelf aankomen met haar, of ik haar heb genoemd: in beide gevallen komt Kate Stone goed uit de verf. Een toegankelijke artiest met poppy liedjes, een frisse en benaderbare wind tussen alle andere spelers. Meer dan genoeg reden dus voor een ode aan Kate Stone!
The Melody Within – Volume 1
In 2016 zag Kate Stone’s eerste album het licht. Dat klinkt als kort geleden, maar je moet hierbij bedenken dat de hele handpanscene eigenlijk pas rond 2010 langzaam een beetje op gang kwam. 2016 is dus in handpanbegrippen vroeg, en zeker voor een volledig album. De meeste artiesten waren nog bezig met losse singles of zelfs alleen maar YouTube video’s. De enige artiest die toen al flink aan de weg aan het timmeren was, is Hang Massive (waar ik eerder al een blog over schreef).
The Melody Within – Volume 1 is een mooie registratie van een ontdekkingstocht op het instrument. Wat leuk is aan opnames uit die tijd is dat er nog weinig was, en de weg dus nog volledig open lag. Je hoort deze zoektocht terug in opnames uit die tijd. Het voelt soms misschien nog wat zoekende, maar dat maakt het ook heerlijk spannend.
Nu Kate meer heeft uitgebracht, kan je wel stellen dat The Melody Within haar meest relaxte album is. Het is ook nog een beetje een verzameling van verschillende invalshoeken. Dit hoor je zelfs terug in de productie. Whispering Creek is duidelijk een andere opnamesetting, met een andere handpan en andere microfoons. Ditzelfde geldt voor Singing Wok, al is een ander verschil hier dat er een tweede speler mee doet.
Ook Piano is een toffe, maar vreemde eend op deze plaat. Tussen alle handpanliedjes komt ineens een pianoliedje tussendoor. Misschien een vreemde zet, maar ik kan dit soort keuzes zeker waarderen.
Overigens is er nooit een Volume 2 gekomen. Misschien heeft ze toch gekozen voor een andere voortzetting van albumtitels. Óf er wacht ons nog een mooi tweede volume ergens in de toekomst!
Check het album vooral zelf, en kijk eens of je de verschillen in sound tussen bijvoorbeeld Whispering Creek en de andere liedjes hoort. Je kan het album hieronder checken.
Urban
De meeste spelers die Kate Stone kennen, kennen haar van Urban. En dan niet zozeer van het album Urban, maar van het liedje met dezelfde naam. Urban is Kate Stone’s tweede album, en is maar liefst negen maanden na haar eerste album uitgebracht.
Urban heeft heel duidelijk meer een concept dan haar eerste album. Waar The Melody Within nog wat zoekende en ontdekkend overkomt, is bij Urban duidelijk een keuze gemaakt. Het karakter waar Kate Stone vandaag de dag om bekend staat, komt grotendeels voort uit haar stijlkeuze op dit album.
Urban is enorm poppy. Zo zijn bijvoorbeeld de lengtes van de liedjes een stuk compacter. Bij haar eerste album zijn de meeste liedjes zo’n 7 tot 8 minuten, wat best gebruikelijk is binnen de handpanscene. Bij Urban zitten de meeste liedjes rond de 3 tot 4 minuten, en komt er niks boven de 5,5 minuut. Vanuit mijn werk als drummer ken ik de ‘regels’ die gelden voor radiovriendelijke muziek maar al te goed; Kate zou gebaseerd op Urban prima aan deze regels voldoen.
Urban was de grote doorbraak voor Kate. Je ziet dit terug in het aantal plays, maar ook in haar YouTube zichtbaarheid. Er kwamen clips, ze ging samenwerken met bouwers, en haar twee grootste hits van het album Urban, River at Dawn en het gelijknamige lied Urban, werden veel gecoverd.
De rest van het album Urban past mooi in het profiel dat ze hier neerzet. Een poppy, toegankelijke handpanartiest. Zoals in de popwereld soms grappend wordt gezegd: Don’t bore us, get to the chorus! (Vertaald: verveel ons niet, speel nou maar het refrein)
Je kunt Urban hieronder checken. Herken jij de twee hitjes ook?
Empty Space
Na The Melody Within en Urban was het een tijd stil rondom Kate Stone. Precies de periode waarin de handpanscene behoorlijk explodeerde. Nieuwe spelers als Kabeção en Malte Marten, die tegenwoordig aan het roer staan, kwamen op, en tilden de handpanscene naar een nieuw level.
Toch is Kate altijd wel enigszins in beeld gebleven. Er popte af en toe weer een video van haar op, en juist in het snel veranderende handpanlandschap was haar poppy benadering altijd weer een heerlijke frisse wind.
Overigens is Kate altijd wel actief workshops blijven geven. Tegenwoordig doet ze dit in een klein Duits plaatsje vlakbij Stuttgart. Online staat ze nog wel bekend als Berlijns artiest, maar ze lijkt, haar website bekijkende, Berlijn in te hebben geruild voor een rustigere Duitse plaats.
In 2023 werd de stilte doorbroken met een nieuw album: Empty Spaces. Wat mij betreft de mooiste van de drie, en een mooie samenvoeging van de vorige twee albums. Het album combineert de kalmte van The Melody Within met de beknoptheid van Urban.
Bovendien is de productie wat stabieler, en haar spel door de jaren heen wat meer gegrond geworden. Een mooie en relaxte plaat, absoluut een aanrader. Met, als kers op de taart, als laatste nummer op deze plaat nog eens haar grootste hit: Urban. Zo is de cirkel weer mooi rond!
Een frisse wind
Ik vond het te gek om twee jaar terug de nieuwe plaat van Kate Stone te zien verschijnen. Er is natuurlijk ontzettend veel tofs gebeurd in de afgelopen jaren. Nieuwe handpanspelers die het niveau naar een nieuw level tillen, handpannen vol met bodempads, het samenvoegen van handpannen voor een groter speelbereik… Allemaal te gekke ontwikkelingen, waar ik als speler ook ontzettend enthousiast van wordt.
Toch is het heerlijk om dat af te wisselen met de simpele en kalme sferen van Kate Stone. Al die ontwikkelingen zijn te gek, maar soms is het ook allemaal niet nodig, en kan een klein simpel liedje ook een hoop doen. Als je op zoek bent naar een heerlijk relaxte sfeer, dan zou Kate Stone zomaar eens de juiste luisterkeuze voor je kunnen zijn. Veel luisterplezier!
